chiromantă — chiromántă s. f., pl. chirománte Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic … Dicționar Român
chiromanta — m odm. jak ż IV, CMs. chiromantancie; lm M. chiromantanci, DB. chiromantatów «człowiek zajmujący się chiromancją» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
Chiromant, der — Der Chirománt, des en, plur. die en, derjenige, welcher die Afterkunst verstehet, aus den Linien in der Hand wahrzusagen. Daher die Chiromantīe, diese Afterkunst; chiromántisch, darin gegründet. Aus dem Griech. und Lat. Chiromanta, Chiromantia … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
CHIRONOMI — Graece Χειρονέμοι, in Scena olim dictisunt, qui pedum totiusque corporis adminiculô, manuum inprimis artificiosô motu quidquid vellent, exprimebant, repraesentabantque notae cuiusdam personae, in quam a Boeta canticum, Graecis ὑπόρχημα, scriptum… … Hofmann J. Lexicon universale